حكاية فيروز الرواية كامله
فيروز وتاخدها فى ها: والله ربنا هيعوضك والله هيعوضك ارتاحي انتي بس وكل حاجه هتكون تمام
لارا بعياط: فيروز انا كان لسالي شهر بس واولد
فيروز قاعده ومش عارفة تقولها ايه او تصبرها ازاي
فيروز: انا عارفة أنه مش وقته بس انا عايزة اعرف انتي جيتي هنا ازاى
لارا بتحاول تفتكر
بقلمي منة عبده
لارا بتعدي الطريق وراحة لمامتها ( يوقفها طفل )
لارا: أيوة يا حبيبي
– انا مش لاقي بابا هو كان هنا دلوقتي وتاه
لارا بضحكة: هو بردو اللي تاه منك
– انا خايف
لارا بحنيه: متخافش يا حبيبي انا واقفة معاك اهو لحد ما بابا يجي
– اهو بابا فى العربية هناك اهو
لارا: يوووه لسه هعدي السكه
– سبيني وهروح انا
لارا: مش قصدي يا حبيبي بس انت شايف اهو فى زحمه فى العربيات
هعمل ايه ؟
لارا بابتسامه: خلاص هعديك
لارا راحت تعديه وراحت عند العربية لقت شابين بينزلوا من العربية وبيرشوا عليها مُخدر
باااااك **
فيروز: لارا انتي معايا سرحتي فى ايه ؟
( فجأة لقت لارا تاني )
فيروز اخدتها فى ها وقعدت تهديها
بقلمي منة عبده
بعدها بيوم **
سامح بصة: انت بتقول ايه وائل هرب !
سامح بخضة: انا خايف يعمل فيهم حاجه
– فى مين
سامح بتوتر: فيروز ولارا
– مش هيقدر
سامح: وائل قلبه من ساعة وفاة بابا وماما يقدر يعمل اي حاجه وقعهاش ( اتنهد وكمل ) ربنا يسامحه بيضيع نفسه وهو مش حاسس ( تليفونه بيرن )
سامح: الو
– الطلب التاني تكتب كل حاجه بأسم وائل
سامح: وبعدين ؟
– تجيب كل الورق اللي يثبت ده وتيجي على العنوان
اللي ههولك وبفكرك تاني انك لو بلغت البوليس معنتش هتشوف الاتنين اللي عندنا دول
بقلمي منة عبده
سامح بتوتر: حاضر حاضر هعمل كده وبكرة هكون عندكم
تاني يوم **
سامح بخضه: لارا.. فيروز.. انتوا كويسين ؟ ( ولسه هيروح عليهم )
+ لو اتحركت خطوة كمان هك واهم
سامح بعصبية و: ده الورق اهو سيبهم بقي
– اهلا اهلا تني يا عم
وائل: مش تقولي حمدالله على السلامه
سامح: انت هربت ؟
وائل: كنت مفكر ان اخويا هيساعدني اهرب بس باعني زي كل مرة
سامح: البوليس مش هيسيبك يا وائل
